از ديرباز در بيشتر دشتهاي وسيع ايران، براي دسترسي به آب، تلاش چشمگيري صورت گرفته و ايرانيان با بهره جستن از تمامي تواناييهاي خود، دهها كيلومتر قنات حفر كرده اند. آنها در كنار ساخت قناتها و سدها، به ذخيره سازي آبهاي فراوان زمستاني براي به مصرف رساندن آنها در فصلهاي گرم سال نيز توجه داشته اند و براي تحقق اين مساله، «آبانبار» را بنيان گذاشته اند.
دلايل جمعآوري و نگهداري آب در آبانبارها را ميتوان به صورت زير دسته بندي كرد:
الف) تبخير شدن آب در اثر تماس مستقيم با گرماي خورشيد و جريان هواب ) فاسد شدن آب در هواي آزادج) گرم شدن آب به علت تابش نور خورشيد
1. آبانبارهاي خصوصي
2. آبانبارهاي عمومي
الف) آبانبارهاي شهر
ب) آبانبارهاي روستايي
ج) آبانبارهاي قلعه اي
د) آبانبارهاي ميانراهي
ه) آبانبارهاي بياباني