دانلود تحقیق با موضوع زرتشت و دین ایران،
در قالب word و در 48 صفحه، قابل ویرایش.
در قالب word و در 48 صفحه، قابل ویرایش.
بخشی از متن تحقیق:
در زماني از تاريخ كه ايران در گيرودار زايش يك نوزاد تمدني بود كه قرار
بود درآينده تمدن شكوهمند ايران هخامنشي شود «زَرَت‌اوشترَه پسر پوروش
اسپَه» از خاندانِ «اسپيتامَه» در خوارزم (شمال ازبكستانِ كنوني) ظهور كرد.
زَرت‌اوشترَه بمعناي شتر زرين است. شتر در خوارزم و بيابانهاي آسياي ميانه
يك حيوان بسيار مفيد به شمار ميرفت زيرا سواري بود، باركش بود، شير براي
تغذيه ميداد، از گوشتش تغذيه ميشد، از پشمش پوشاك و چادر ساخته ميشد، و از
پوستش فرش و سپر و ابزار ميساختند؛ و به اين علتها انسانها براي شتر ارج و
منزلتي قائل بودند، و براي فرزندانشان اسم شتر را با پسوندهاي زيبا
برميگزيدند، و يكي از اين نامها «زرت‌اوشتره» (شتر زرين) را پوروشاسپه براي
فرزند خويش برگزيده بود. اسب نيز چون يك حيوان سودمند بود، نام فرزندانشان
را به آن پيوند ميزدند. نامهائي كه پسوند «اسب» دارند (ويشت‌اسپه،
اورونت‌اسپه، جام‌اسپه، پوروشاسپه، كرش‌اسپه)، همه منسوب به اسب هستند.
براي گاو نيز آريائيان احترام خاصي قائل بودند، زيرا هم شير ميداد، هم زمين
را شخم ميزد هم بار ميبرد هم ازگوشتش تغذيه ميكردند هم از پوستش پوشاك
وكفش و فرش ميساختند. از اينرو براي انتخاب نام فرزندانشان انتساب به گاو
نيز ميمون و خجسته تلقي ميكردند، و ما در ايران به نامهائي برميخوريم كه با
نام گاو پيوند خورده است؛ از اين جمله است گائوماتا كه نام معروفترين
اصلاح‌طلب تاريخ باستان است. گائومادپان نام يك ايراني نامدار مدينه دردههء
سوم هجري است كه نامش را درجريان ترور خليفهء دوم- عمر- ميشنويم. چونكه سگ
درميان ايرانيان يك جانور پسنديده بود برخي از نامهاي ايراني به اين جانور
نيز منسوب است، و ما نام «اسپَكه» (سگ) را در ميان نامهاي فرمانروايان
ايراني قبائل اشكيدا (اسكيت) در شمال آذربايجان مي‌يابيم. وقتي مجموعه‌ئي
از اين نامها را در كنار يكديگر بگذاريم، ديگر ديدن اينكه نام زرتشت با شتر
پيوند دارد هيچ شگفتي را براي ما ايجاد نميكند، و به راحتي ميتوانيم قبول
كنيم كه زرت اوشتره به معناي شتر زرين است و معناي ديگري ندارد، و لازم
نيست كه- همچون استادان پورداوود و آذرگشسپ- خيال كنيم كه چنين نامي
نميتواند براي پيامبر بزرگ ايرانيان برازنده باشد، و بيهوده در تلاش برآئيم
كه معناي ديگري را براي آن بيابيم …
در زماني از تاريخ كه ايران در گيرودار زايش يك نوزاد تمدني بود كه قرار
بود درآينده تمدن شكوهمند ايران هخامنشي شود «زَرَت‌اوشترَه پسر پوروش
اسپَه» از خاندانِ «اسپيتامَه» در خوارزم (شمال ازبكستانِ كنوني) ظهور كرد.
زَرت‌اوشترَه بمعناي شتر زرين است. شتر در خوارزم و بيابانهاي آسياي ميانه
يك حيوان بسيار مفيد به شمار ميرفت زيرا سواري بود، باركش بود، شير براي
تغذيه ميداد، از گوشتش تغذيه ميشد، از پشمش پوشاك و چادر ساخته ميشد، و از
پوستش فرش و سپر و ابزار ميساختند؛ و به اين علتها انسانها براي شتر ارج و
منزلتي قائل بودند، و براي فرزندانشان اسم شتر را با پسوندهاي زيبا
برميگزيدند، و يكي از اين نامها «زرت‌اوشتره» (شتر زرين) را پوروشاسپه براي
فرزند خويش برگزيده بود. اسب نيز چون يك حيوان سودمند بود، نام فرزندانشان
را به آن پيوند ميزدند. نامهائي كه پسوند «اسب» دارند (ويشت‌اسپه،
اورونت‌اسپه، جام‌اسپه، پوروشاسپه، كرش‌اسپه)، همه منسوب به اسب هستند.
براي گاو نيز آريائيان احترام خاصي قائل بودند، زيرا هم شير ميداد، هم زمين
را شخم ميزد هم بار ميبرد هم ازگوشتش تغذيه ميكردند هم از پوستش پوشاك
وكفش و فرش ميساختند. از اينرو براي انتخاب نام فرزندانشان انتساب به گاو
نيز ميمون و خجسته تلقي ميكردند، و ما در ايران به نامهائي برميخوريم كه با
نام گاو پيوند خورده است؛ از اين جمله است گائوماتا كه نام معروفترين
اصلاح‌طلب تاريخ باستان است. گائومادپان نام يك ايراني نامدار مدينه دردههء
سوم هجري است كه نامش را درجريان ترور خليفهء دوم- عمر- ميشنويم. چونكه سگ
درميان ايرانيان يك جانور پسنديده بود برخي از نامهاي ايراني به اين جانور
نيز منسوب است، و ما نام «اسپَكه» (سگ) را در ميان نامهاي فرمانروايان
ايراني قبائل اشكيدا (اسكيت) در شمال آذربايجان مي‌يابيم. وقتي مجموعه‌ئي
از اين نامها را در كنار يكديگر بگذاريم، ديگر ديدن اينكه نام زرتشت با شتر
پيوند دارد هيچ شگفتي را براي ما ايجاد نميكند، و به راحتي ميتوانيم قبول
كنيم كه زرت اوشتره به معناي شتر زرين است و معناي ديگري ندارد، و لازم
نيست كه- همچون استادان پورداوود و آذرگشسپ- خيال كنيم كه چنين نامي
نميتواند براي پيامبر بزرگ ايرانيان برازنده باشد، و بيهوده در تلاش برآئيم
كه معناي ديگري را براي آن بيابيم …
