برچسب: علم تكنولوژي مواد

طبقه بندي مواد كار 

1-1- تعريف تكنولوژي مواد:  

علمي كه دربارة استخراج، تصفيه، آلياژ كردن، شكل دادن، خصوصيات فيزيكي، مكانيكي، تكنولوژيكي، شيميايي و عمليات حرارتي  بحث مي‌كند، تكنولوژي مواد گفته مي‌شود. اين علم ساختمان داخلي مواد از نظر شبكه‌بندي، تركيب و ساير خصوصيات آنها را بررسي مي كند. 

2-1- طبقه‌بندي عناصر 

تعريف عنصر: 

موادي كه در اثر تجزيه قابل تبديل به مواد ساده‌تر نباشند، عنصر ناميده مي‌شود. بيشترين عنصر در طبيعت، اكسيژن ميباشد.  حجم هوا را اكسيژن خالص اشتغال نموده و نصف  جرم پوستة‌ زمين از  تركيبات اكسيژن دار تشكيل شده است. (بيشترين فلز آلومينيم مي‌باشد 1/8% بعد از آن آهن 5%) 

3-1- عناصر مهم و تركيبات آنها 

1-3-1- خواص اكسيژن (o) : 

گازي است بي بو، بي رنگ و بي مزه، تركيب آن با عناصر ديگر را اكسيداسيون گويند. براي ايجاد حرارت زياد، اكسيژن را با گازهايي مانند گاز طبيعي، هيدروژن، استيلن محترق مي‌كنند تا درجه حرارتي معادل 2000 تا 3200 درجه سانتي گراد بدست آيد. 

مراحل توليد اكسيژن: 

1-تراكم هوا تا فشار 200 بار 2- سرد كردن هواي متراكم تا دماي c ْ175- 3- كاهش فشار به 3 /4  بار و مايع شدن هوا 4- كاهش دما تا cْ200-5- حرارت دادن و تبخير هواي مايع در Cْ183- و توليد اكسيژن خالص 6- پر كردن كپسول با فشار 150 بار 

اكسيداسيون 

تركيب اكسيژن با عناصر ديگر سرعت زياد و شعله = احتراق (سوختن تند)‌مانند جوشكاري با گاز اكسي استيلن

بدون شعله و حرارت= سوختن كند (زنگ زدن فلزات) 

احياء: 

جدا كردن تمام يا قسمتي از اكسيژن در يك تركيب اكسيژن دار- با بكار بردن حرارت

2-3-1- هيدروژن (H) : 

سبكترين عنصر- بدون رنگ، بو و مزه. قابل انتقال براي جوشكاري به همراه اكسيژن كاربرد : توليد مواد مصنوعي ، پلاستيك، جامد كردن روغن نباتي.

توليد: با الكتروليز آب، اكسيژن و هيدروژن را توليد مي‌كنند و به صورت مايع به بازار مي‌ دهند. 

3-3-1- كربن (C) 

عنصر اصلي مواد سوختني مانند چوب، زغال و نفت مي‌باشد. 

كربن خالص: كريستال خالص كربن- الماس- سخت‌ترين عنصر- ساخت ابزار و گرد آن براي ساختن سنگ سنباده 

مطبق: فلس ماهي – گرافيت- نرم و سياه رنگ و مقاوم در مقابل حرارت و هادي برق و حرارت 

كاربرد: توليد بوته ذوب فلزات، الكترود كوره‌ها، كم كننده اصطكاك

بي شكل (آمرف): دوده كاربرد: لاستيك‌سازي، مركب و چاپ 

وجود كربن در فولاد باعث افزايش استحكام و سختي مي‌شود و قابليت زنگ زدن كم مي‌شود و احياي اكسيدهاي فلزي