برچسب: پيامدهاي اخلاقي مديريت برند

برند: یک نام، واژه، سمبل، یا طرح یا ترکیبی از آن ها است که هدف آن شناساندن محصولات و یا خدمات یک فروشنده یا گروهی از فروشندگان به مشتریان و همچنین تمایز محصولات آن ها از سایر رقبا می‌باشد.
محصول فرعي برندينگ
به منظور ايجاد يک محصول جذاب و قابل فروش، تمامي اجزاي ارتباط برقرار کننده محصول شامل خود محصول، بسته بندي محصول، تبليغات و ساير اقدامات مربوط به پيشبرد فروش بوسيله چند ويژگي مشخص و تقويت مي شوند.

 اين ويژگي ها عبارتند از توجه، علاقه، تمايل و خريد.

بنابر اين بازاريابي بدنبال دستکاري هر يک از 4 ويژگي بمنظور ايجاد تاثير مثبت بر مصرف کننده است.
بازاريابي بدنبال شکل ساده اي از سببيت است به اين معني که بازاريابي موفق يک محصول به عنوان سبب و اميد به فروش محصول به عنوان اثر (بازاريابي) و برند به عنوان واسطه عمل مي کند.
از آنجا که بازاريابي بدنبال تاثير گذاري بر افراد است مي توان گفت بازاريابي نوعي از تکنيک هاي اجتماعي است.
 در اينجا اين تکنيک فرايند ارتباطات را به شکل موثري ساده سازي مي کند که به طور قطع نتايج ملموسي را کسب مي کند زيرا براي آن نه نياز به تفکر است و نه تصميم گيري.
اگر کسي از ديدگاه بازاريابي به برند نگاه نکند، در اين صورت برند ابزاري به نظر مي رسد که صرفا احتياجات فني را برآورده مي سازد و لذا کاري با اخلاق ندارد.چرا که با اين تعريف رفتار محترمانه با مصرف کنندگان هدف بازاريابي نيست.طبق توصيف ماکس وبر(1978) از بازارهاي مدرن،آنچه در اينجا مهم است فروش بدون توجه به مردم است و يا به حساب نياوردن مسووليت برادري و تکريم انسانها يا مورد توجه قرار ندادن روابط اوليه فردي که توسط جوامع انساني مورد توجه قرار مي گيرد. در نتيجه به نظر مي رسد برند و اخلاق مربوط به دو مقوله کاملا مجزا از يکديگر مي باشند.