انتفاضه واژه اي است كه از سال. 1366 ش وارد واژگان انقلابي سياسي مصطلح
روزمره شده است. تا پيش از اين لفظ انتفاضه فقط در كتابهاي لغت مشهود بود
ولي با خيزش توده هاي مسلمان فلسطين و استمرار آن امروز شايد كمتر كسي باشد
كه نسبت به انتفاضه (قيام اسلامي فلسطين) بي اطلاع باشد. فلسطينيان معترض و
خشمگين نسبت به نيروهاي اشغالگر در مقابله با صهيونيست ها از سنگ استفاده
مي كردند و با پرتاب سنگ به طرف اشغالگران از خودشان دفاع مي كردند به اين
جهت از انتفاضه به عنوان انقلاب سنگ نيز ياد شده است.
در تاريخ معاصر
فلسطين از آغاز اشغالگري اسراييل تاكنون چهار انتفاضه رخ داده كه عمر سه
انتفاضه در طي سالهاي 1300 1312 1318 نسبتا كوتاه بوده و به شكست انجاميد
در واقع روند سه انتفاضه در همان مقطع اول تاريخ معاصر فلسطين بوده است.
اما از انتفاضه اي كه از سال 1366 شروع شد به عنوان انتفاضه بزرگ ياد مي
شود كه همچنان ادامه دارد.
انتفاضه داراي دو ويژگي اصلي است: مردمي
بودن و اسلامي بودن در واقع با شروع انتفاضه فلسطينيان پس از چهل سال در
موضع تهاجمي و اسراييل در موضع تدافعي قرار گرفت. امنيت داخلي اسراييل به
شدت به خطر افتاد و همين امر ضرورت طرح حل مساله فلسطين را براي اسراييليها
مطرح ساخت. انتفاضه توانست چند محور اساسي را در تحولات فلسطين ايجاد كند:
1 ـ ميدان مبارزه با اشغالگران را پس از سالها بار ديگر به داخل
سرزمينهاي اشغالي هدايت كرد. اين درحالي بود كه تعيين سرنوشت مردم فلسطين
در مذاكرات ديپلماتيك پشت درهاي بسته توسط ديپلمات هاي عربي و غربي خارج از
اراضي اشغالي رقم مي خورد.
2 ـ انتفاضه سبب شد عنصر فلسطيني را در
موضعي قرار دهد كه ديگر نه تنها حكم طرف مغلوب را نداشته باشد بلكه در
بسياري از مقاطع شرايط خاصي را به دشمن خود تحميل كند.
3 ـ انتفاضه
همچنين به گروههاي فلسطيني خارج از سرزمينهاي اشغالي نيز اعتبار بخشيد. به
عنوان مثال ساف را از بن بستي كه در آن درگير بود نجات بخشيد انتفاضه باعث
شد كه صهيونيست ها در موضع دفاعي قرار بگيرند و براي خاموش كردن انتفاضه به
سازمان آزاديبخش فلسطين امتياز بدهند. در واقع يكي از علل پيشرفت اوليه
روند سازش در خاورميانه و امضا توافق اوليه بين ساف و اسراييل خطرات
انتفاضه و گسترش قيام فلسطيني هاي مناطق اشغالي بود.
