مقدمه
انقلاب اسلامى ايران يكى از شگفتانگيزترين پديدههاى تاريخ اسلام
و ايران است. اين پديده در عصرى شكل گرفت كه نظام جهانى به دو قطب، يعنى
غرب ليبراليسم و شرق كمونيسم تقسيم شده بود و فضاى حاكم بر اين دو نظام نيز
مملو از شعارها و انديشههاى مادى بود. بدين سبب مذهب و معنويت جايگاهى در
عرصهى سياسى و اجتماعى اين دو قطب نداشت.
شكلگيرى هر نهضتى خارج از
حيطهى سياسى اين دو قطب، محكوم به فنا و نابودى بود؛ لذا با توجّه به نظام
جهانى حاكم بر عصرِ وقوع انقلاب اسلامى، كه شكلگيرى هر حركت ضدّ استبدادى
و ضدّ استعمارى، در قالب شرق كمونيسم و هر حركت سنّت گريز و نوگرايى، در
قالب ليبراليسم قرار مىگرفت. انقلاب اسلامى ايران، از وراى همهى معادلات
جهانى آن روزگار، طلوع كرده و به لطف خداوند متعال و رهبرى امام خمينى
رحمهالله ، مجاهدت و حمايت همه جانبهى مردم متديّن ايران از اين نهضت،
فضا و انديشهى حاكم جهانى را در هم ريخته و نظام مبتنى بر شريعت را در اين
كشور بر پا نمود. بنابراين، انقلاب اسلامى يكى از بزرگترين رخدادهاى
اجتماعى قرن معاصر است كه در جهانى سراسر تغيير و تحوّل، مرزهاى طبيعى
جوامع را به غايت در نورديده و سرنوشت بومى ملتها را به قوت به هم پيوند
زده است.