به موجب ماده 1 اصلاحی قانون تجارت مصوب 24 اسفند 1347 شرکت سهامی شرکتی
است که سرمایه آن به سهام تقسیم شده و مسئولیت صاحبان سهام محدود به مبلغ
اسمی سهام آنه است و طبق ماده 2 قانون مذکور شرکت سهامی شرکت بازرگانی
محسوب می شود ولو این که موضوع عملیات آن امور بازرگانی نباشد.
در شرکت سهامی عده شرکاء نباید از سه نفر کمتر باشد .
طبق ماده 5 حداقل میزان سرمایه نیز تعیین شده است. بنابراین مشخصات متمایزه این نوع شرکت عبارت است از :
1. سرمایه به سهام متساوی تقسیم شده باشد.
2. مسئولیت دارندگان سهام فقط محدود به سهام آنها است.
3. کلیه عملیات شرکت بازرگانی محسوب است .
4. عده شرکاء کمتر از سه نفر نخواهد بود .
5. سرمایه شرکت از مبلغ معینی نباید کمتر باشد.
تقسیم سرمایه به سهام
مسلم
است شرکت سهامی مانند سایر شرکت ها باید دارای سرمایه باشد و اساس کار هر
شرکت تجارتی سرمایه است منتهی در این قسم شرکت ها سرمایه باید به قسمت های
مساوی تقسیم شده باشد و هر یک از اجزاء تقسیم را سهم گویند. مثلاً اگر
شرکتی دو میلیون ریال سرمایه دارد باید به هزار سهم دو هزار ریالی و یا
پانصد سهم چهار هزار ریالی تقسیم شده باشد و چنین شرکتی نمی تواند یک
میلیون ریال از سرمایه خود را به 500 سهم دو هزار ریالی و بقیه را مثلاً به
250 سهم چهار هزار ریالی تقسیم نماید.
شرکاء لازم نیست که هر یک فقط
یک سهم داشته باشند بلکه هر شریک می تواند به هر مقدار که بخواهد سهم بخرد.
مثلاً در شرکتی که سرمایه آن به یک صد سهم تقسیم شده است ممکن است یک شریک
هفتاد سهم و شریک دیگر بیست سهم و بقیه شرکاء هر کدام یک سهم یا دو سهم
داشته باشند.
مسئولیت دارندگان سهم
در شرکت های سهامی
شرکاء تا میزانی که سهم قبول نموده اند مسئل هستند و اضافه بر آن مسئولیتی
ندارند و اگر شرکت به نحوی متضرر گردید که علاوه بر استهلاک سرمایه ، مبلغی
هم بدهکار شد ، صاحبان سهام ملزم به پرداخت دیون شرکت نخواهند بود . مثلاً
شرکتی که سرمایه آن دو میلیون ریال است اگر ورشکست شود به نحوی که پانصد
هزار ریال پس از استهلاک سرمایه کسر بیاورد ، طلبکاران حق مطالبه از شرکاء
را نخواهند داشت زیرا شخصیت و اعتبار شرکاء به هیچ وجه در شرکت دخالتی
ندارد.
بازرگانی بودن عملیات شرکت
هر قدر تمدن توسعه پیدا کند
اموری که به اموال غیر منقول است بیشتر مورد نظر خواهد بود و مسلم است که
آباد کردن آنها محتاج به سرمایه زیادی است که جز با تشکیل شرکت جمع آوری
چنین سرمایه مقدور نیست. مثلا به جهت احداث سدهای بزرگ و آبیاری مناطق لم
یزرع و بایر یا برای خرید و فروش خانه ها و اراضی جهت احداث خیابان که
سرمایه فردی کفاف مخارج آن را نمی دهد ، اگر شرکتی که متصدی انجام عمل باشد
دارای شخصیت حقوقی نبوده و نتواند مستقلاً معامله نماید و کارگر و کارمند
استخدام کند از آن جهت شرکاء ناچاراً هریک به حساب شخصی خود این امور را
انجام دهند ، به هیچ وجه منظور سرمایه گذاران عملی نشده و رکودی در عمران و
آبادی کشور پدید می آید . با توجه به این موضوع ماده 2 اصلاحی قانون تجارت
مقرر داشته که شرکت سهامی بازرگانی محسوب می شود ولو این که موضوع عملیات
آن امور بازرگانی نباشد.
باید دانست که از هفت نوع شرکت های تجارتی فقط
شرکت سهامی می تواند موضوع عملیات خود را امور غیر بازرگانی قرار دهد و
الا شرکت های تضامنی و نسبی و با مسئولیت محدود نمی توانند موضوع عملیات
خود را امور بازرگانی قرار دهند و اگر اقدام به معاملات غیر تجارتی نمودند
مشمول مقررات مربوط به امور تجارتی نخواهند بود.
دانلود فایل”تحقيق پيرامون شرکت سهامی”
