دانلود پاورپوینت با موضوع مدیریت استراتژیک پیشرفته،
در قالب ppt و در 120 اسلاید، قابل ویرایش.
بخشی از متن پاورپوینت:
برنامه ریزی استراتژیک را می توان تلاشی منظم و سازمان یافته در جهت اتخاذ تصمیمات و مبادرات به اقدامات بنیادی تعریف کرد که موجب آن مشخص خواهد شد که یک سازمان چیست چه می کند و چرا اموری را انجام می دهد. برنامه ریزی استراتژیک در بهترین نوع خود نیازمند:
جمع آوری اطلاعات بسیار وسیع
جست و جوی گزینه های مختلف
تاکید بر تاثیرات آینده که تصمیماتی که امروز اتخاذ می شوند
زمینه های کاربرد برنامه ریزی استراتژیک
سازمان های عمومی وزارتخانه ها یا بخش های عمده سازمان های دولتی
واحد های حکومتی محلی نظیر شهر ولایت و ایالت
سازمان های غیر انتفاعی که اساسا تامین کننده خدمات عمومی می باشند
ماموریت های خاص نظیر حمل و نقل و بهداشت
سراسر جوامع نواحی شهری یا شهر های بزرگ
با آنکه هر دو برنامه ریزی بر سازمان و آنچه سازمان برای بهبود عملکرد خود باید انجام دهند تاکید دارندبرنامه ریزی بلند مدت بیشتر بر مشخص کردن اهداف و مقاصد و تبدیل آنها به بودجه و برنامه های کاری جاری نظر دارد.
برنامه ریزی استراتژیک در مقایسه با برنامه ریزی بلند مدت بر ارزیابی محیط داخلی و خارجی سازمان به مراتب بیشتر تاکید میکند.برنامه ریزان بلند مدت بیشتر بر این فرض تمایل دارند که روندهای جاری تاآینده ادامه خواهد یافت.
برنامه ریزان استراتژیک بیش از برنامه ریزان بلند مدت احتمال دارد خواستار شکل مطلوب سازمان یا «چشم انداز موفقیت»باشند و بپرسند چگونه می توان به آن دست یافت در صورتی که طرح های بلند مدت نوعا قیاس و استباطی از وضع موجود هستند.
برنامه ریزی استراتژیک خیلی بیشتر از برنامه ریزی بلند مدت جهت گیری عملیاتی دارد
جهت گیری های آینده را مشخص می کند
اولویت هارا مشخص می سازد
تصمیم های امروز ر در پرتو پیامدهای آینده اتخاذ می کند
پایه ای دارای همسازی منطقی و قابل دفاع برای تصمیم گیری برقرار می کند.
در زمینه های تحت کنترل سازمان حداکثر بصیرت را اعمال می کند
با توجه به تمامی سطوح و کنش ها تصمیم گیری می کند
مسایل سازمانی عمده را حل می کند
عملکرد سازمانی را بهبود می بخشد
با اوضاع و احوال به سرعت دستخوش تغییر به روش کار ساز برخورد می کند .کار تیمی و تخصصی کارشناسی ایجاد می کند.
گرچه برنامه ریزی استراتژیک می تواند تمام فواید فوق را تامین کند اما هیچ تضمینی وجود ندارد که حتما چنین خواهد کرد ب علاوه این فرآیند زمانی کارساز خواهد بود که تصمیم گیرندگان و برنامه ریزان آن را بادرایت مورد استفاده قرار دهند.
برنامه ریزی استراتژیک همواره به مصلحت نیست .خوداری از دست زدن به برنامه ریزی استراتژیک دو دلیل الزامی دارد
برنامه ریزی استراتژیک برای سازمانی که بنیانش بر هم ریخته است بهترین گام نباشد که پیش از هر اقدامی دیگر باید برداشته شود
اگر سازمان برای تدوین برنامه خوب فاقد مهارتها و منابع باشد یا تصمیم گیرندگان از تعهدات لازم بی بهره باشند برنامه ریزی استراتژیک در واقع هدر دادن وقت خواهد بود.
بسیاری از سازمانها ترجیح می دهند که به جای فرآیند برنامه ریزی بر نیروی شهودی رهبران با استعداد تکیه نمایند .اگر این رهبران دارای ذهنیت استراتژیک باشند نیازی به برنامه ریزی استراتزیک نخواهد بود.
گاهی بسیاری از سازمان ها به این نتیجه می رسند که نبود برنامه تنها فرآیندی است که می تواند کارساز باشد.
در قالب ppt و در 120 اسلاید، قابل ویرایش.
بخشی از متن پاورپوینت:
برنامه ریزی استراتژیک را می توان تلاشی منظم و سازمان یافته در جهت اتخاذ تصمیمات و مبادرات به اقدامات بنیادی تعریف کرد که موجب آن مشخص خواهد شد که یک سازمان چیست چه می کند و چرا اموری را انجام می دهد. برنامه ریزی استراتژیک در بهترین نوع خود نیازمند:
جمع آوری اطلاعات بسیار وسیع
جست و جوی گزینه های مختلف
تاکید بر تاثیرات آینده که تصمیماتی که امروز اتخاذ می شوند
زمینه های کاربرد برنامه ریزی استراتژیک
سازمان های عمومی وزارتخانه ها یا بخش های عمده سازمان های دولتی
واحد های حکومتی محلی نظیر شهر ولایت و ایالت
سازمان های غیر انتفاعی که اساسا تامین کننده خدمات عمومی می باشند
ماموریت های خاص نظیر حمل و نقل و بهداشت
سراسر جوامع نواحی شهری یا شهر های بزرگ
با آنکه هر دو برنامه ریزی بر سازمان و آنچه سازمان برای بهبود عملکرد خود باید انجام دهند تاکید دارندبرنامه ریزی بلند مدت بیشتر بر مشخص کردن اهداف و مقاصد و تبدیل آنها به بودجه و برنامه های کاری جاری نظر دارد.
برنامه ریزی استراتژیک در مقایسه با برنامه ریزی بلند مدت بر ارزیابی محیط داخلی و خارجی سازمان به مراتب بیشتر تاکید میکند.برنامه ریزان بلند مدت بیشتر بر این فرض تمایل دارند که روندهای جاری تاآینده ادامه خواهد یافت.
برنامه ریزان استراتژیک بیش از برنامه ریزان بلند مدت احتمال دارد خواستار شکل مطلوب سازمان یا «چشم انداز موفقیت»باشند و بپرسند چگونه می توان به آن دست یافت در صورتی که طرح های بلند مدت نوعا قیاس و استباطی از وضع موجود هستند.
برنامه ریزی استراتژیک خیلی بیشتر از برنامه ریزی بلند مدت جهت گیری عملیاتی دارد
جهت گیری های آینده را مشخص می کند
اولویت هارا مشخص می سازد
تصمیم های امروز ر در پرتو پیامدهای آینده اتخاذ می کند
پایه ای دارای همسازی منطقی و قابل دفاع برای تصمیم گیری برقرار می کند.
در زمینه های تحت کنترل سازمان حداکثر بصیرت را اعمال می کند
با توجه به تمامی سطوح و کنش ها تصمیم گیری می کند
مسایل سازمانی عمده را حل می کند
عملکرد سازمانی را بهبود می بخشد
با اوضاع و احوال به سرعت دستخوش تغییر به روش کار ساز برخورد می کند .کار تیمی و تخصصی کارشناسی ایجاد می کند.
گرچه برنامه ریزی استراتژیک می تواند تمام فواید فوق را تامین کند اما هیچ تضمینی وجود ندارد که حتما چنین خواهد کرد ب علاوه این فرآیند زمانی کارساز خواهد بود که تصمیم گیرندگان و برنامه ریزان آن را بادرایت مورد استفاده قرار دهند.
برنامه ریزی استراتژیک همواره به مصلحت نیست .خوداری از دست زدن به برنامه ریزی استراتژیک دو دلیل الزامی دارد
برنامه ریزی استراتژیک برای سازمانی که بنیانش بر هم ریخته است بهترین گام نباشد که پیش از هر اقدامی دیگر باید برداشته شود
اگر سازمان برای تدوین برنامه خوب فاقد مهارتها و منابع باشد یا تصمیم گیرندگان از تعهدات لازم بی بهره باشند برنامه ریزی استراتژیک در واقع هدر دادن وقت خواهد بود.
بسیاری از سازمانها ترجیح می دهند که به جای فرآیند برنامه ریزی بر نیروی شهودی رهبران با استعداد تکیه نمایند .اگر این رهبران دارای ذهنیت استراتژیک باشند نیازی به برنامه ریزی استراتزیک نخواهد بود.
گاهی بسیاری از سازمان ها به این نتیجه می رسند که نبود برنامه تنها فرآیندی است که می تواند کارساز باشد.
